Je zou me kunnen kennen van de Vegan lunchroom ‘Anat’ in Groningen. Van 2015 tot 2019 heb ik deze zaak met veel plezier en toewijding gerund. Ik had geen horeca-ervaring maar vond het nodig dat dit in Groningen kwam en dus deed ik het zelf. Ik heb een waanzinnige tijd gehad, heb mijn huidige man er ontmoet, vrienden gemaakt, en heel veel geleerd.
In de loop van 2018 merkte ik dat mijn hart niet meer bij de lunchroom lag. Zeker niet nadat ik de uitnodiging van mijn moeder Atti (tot grote vreugde van haar en van mijn man) aannam om bij haar in de praktijk te komen werken. Ik merkte dat hier mijn hart wél ligt. Helemaal. Ik voel hoe diep dit klopt en bij me past: mensen helpen in hun transformatieprocessen.
Alles in mijn leven wees hier al die tijd al naar toe. De gaves die ik heb, de studies die ik heb gedaan. Maar ik had in de 38 jaar hiervoor altijd kansen gezien om weg te lopen voor mijn bestemming. Ik weet zelf als geen ander hoe moeilijk het is om vol te gaan voor waar je voor geboren bent, hoe eng, hoe kwetsbaar. Ik weet nu: dit is waar ik voor ben gekomen, dit is mijn cadeau aan de wereld.