Onze kleinzoon Thomas is een heerlijk ventje en groeit op in een klein dorp in zuid Frankrijk, waar hij alle ruimte heeft om zijn levenslust de vrije hand te geven. Hij speelt met het speelgoed van zijn oudere broer en zus en niets is hem te dol, of vindt hij te gevaarlijk. Stilzitten is er niet bij, er is altijd een wereld te ontdekken. Toen ik hem voor zijn derde verjaardag een knuffelkonijn had gekocht, zei zijn vader ( onze zoon) meewarig, dat dit jongetje daar geen interesse voor zou hebben. Hij hield van stoere dingen.
Maar aangezien tijdens het zoeken naar het ultieme cadeau voor dit kind, het was alsof zijn naam op dit zachte witte konijntje stond, kreeg hij dit nu toch.
Twee weken daarna haalden we alle drie de kinderen van school : Thomas zat vanaf zijn verjaardag in de peutergroep: hij was al drie!
Hij was als eerste vrij, daarna de twee anderen.
Ik stond te wachten tot de deur openging en toen dat gebeurde zag ik hem zitten, roerloos op een klein stoeltje achterin het lokaal, grote ogen die naar me keken maar verder kwam er geen enkele reactie. Alleen zijn blik bewoog tussen mij en de maîtresse , wachtend op haar toestemming om op te staan. Tussen zijn handjes het witte konijntje, stijf tegen zijn borst geklemd. Op de nu smoezelige vacht stond met grote blauwe letters THOMAS …
Het ging me door merg en been.
Dit was een schrijnende weergave van wat ik in mezelf herken en in ons allemaal.
Het aanpassen, het verlies van de vrijheid, de pijn van het verlies van eigenheid..
Het wordt ongemerkt een programmering die we normaal gaan vinden.
Anderen kunnen bepalen wat we moeten doen, moeten leren, moeten leveren en presteren. Wat er nodig is om geaccepteerd te worden.
Het leidt tot vervreemding en negeren van ons gevoel .
Het leidt tot rekening houden met de wereld om ons heen, vaak ten koste van onszelf.
Durf eens toe te laten waarin jij je gevangen voelt, moedeloos voelt, alleen voelt, zonder het te negeren of op te willen lossen . Laat het er zijn: elk gevoel is welkom.
Durf je angst onder ogen te zien, je gevoelens van machteloosheid, je pijn.
Durf je zekerheden los te laten: durf je af te vragen waar je bang voor bent.
Dit proces van pijn en moedeloosheid ondergaan, is niet iets wat we van nature gemakkelijk doen. Alles in ons wil daarvan weg gaan, wil zo gauw mogelijk naar veiligheid zoeken, ontsnappen aan een gevoel van een beetje doodgaan .
Toch is het toelaten van pijnlijke gevoelens een essentiële stap naar transformatie.
Het is een stap in bewustzijn die deuren opent, nieuwe mogelijkheden geeft en vrijmaakt van oude patronen . Gun jezelf die ervaring!
Atti